Alexey Glebko Glebko itibaren Toliara, Madagaskar itibaren Toliara, Madagaskar

tam açıklama: zaman kısıtlamaları nedeniyle, sadece bu hikayelerden bir avuç okudum.

Bu romanı 18 yaşındayken, klasik (Sophocles) ve modern (Kafka, Beckett, Joyce ve Borges) dokunma taşları ve felsefi ve teorik paradigma imaları ile sevdim. Ama 18 yaşında değilim ve bu tespit hikayesi ile Robbe-Grillet'in peşinde olduğunu takdir edebiliyorum, ama tam olarak zevk alamıyorum. 18 yaşındayken, bunun gibi entelektüel bulmacalar benim için yeterliydi. O yıl en sevdiğim filmlerden biri "Geçen Yıl Marienbad'da" adını verirdim. Zihnimin, tamamen karmaşık bir yapbozun etrafına sarılmaya çalıştığını ve başarısız olduğunu hissettim. Artık o kadar da değil. Bu garip. Auster'in "New York Üçlemesi" ni (açıkça "Silgiler" e borçlu olduğu) okuyarak, teori ve anlatıların karışık karışımını sindirmekte zorlanmadım. Fikirler bana hızlı ve öfkeli uçuyormuş gibi hissettim. "Silgiler" ile Robbe-Grillet size düşünce denemelerini gerçekleştirdiği kadar fikir fırlattı. Zor bir okumayı sevmiyorum değil. Sadece okuyucusundan önce Robbe-Grillet'in setinden farklı bir tür meydan okumayı seviyorum ve bu bence Robbe-Grillet'in akıllıca anlatımını anlamam için beni alay ediyor gibi görünmesinden kaynaklanıyor. Alay etmekten gerçekten hoşlanmıyorum. Yine de, bunun önemli bir roman olduğunu görebiliyorum ve neredeyse göründüğüm kadar rahatsız edici değil, ama biraz sinir bozucu.

Bu kitabı ne kadar sevdiğime şaşırdım. Kitabın her bölümü ilginçti ve dikkatimi çekti, ayrıca bir çocuğun bakış açısına sahip olması onu geliştirdi. Yazar, konuları, takdir ettiğim gereksiz ayrıntılara ihtiyaç duymadan her şeyi anlayacağınız şekilde ele alma konusunda iyi bir iş çıkardı. Gerçekten neden olduğumuzu ve çevremizin bizi şekillendirmenin bir parçası olduğunu düşündürdü. İç karartıcı bir hikaye olabilecek, bunun yerine kışkırtıcı ve umutlu olduğu düşünülen bir şekilde yazılmıştır.

Bunun "Makasla Koşmak" tan daha iyi olduğunu düşündüm. Daha sonra öğrendim ki, bu kitap hayatının ilerleyen saatlerinde yer alsa da, önce ilginç olan ilk kitabı yazdı.

Vincent Millay, Zelda Fitzgerald, Dorothy Parker, Edna Ferber. Bu isimler bir mistik, neredeyse bir mitoloji çağrıştırıyor: kötü kızlar, Kükreyen Yirmili'nin kötü şöhretli kadını. O yılların enerji, özgürlük ve yaratıcılık örneklerinin arkasında hangi yeni cehennemler (Dorothy Parker'dan özür dileriz) vardı? Marion Meade, bu kadınların yaşamlarını, şöhretlerinin yüksekliğinden, yaşamlarının kendi kendini imhasına veya hayal kırıklığına kadar kronikleştiriyor. Yüksek puanların ve çökmelerin birçoğu bu efsanelere bağlı olduğundan, birçok okuyucu bu kadınları zaten tanıdıklarına inanabilir. İ yaptığını düşündüm. Ben kadın yazarların, özellikle yirmili yazarların biyografileri için bir bağımlıyım. Edna St.Vincent Millay'ın iki biyografisi birbirinden aylar içinde yayınlandığında kendinden geçmiştim. Zelda Fitzgerald'ın iki biyografisini ve romanı Save Me the Waltz'ı okudum. Meade'nin Dorothy Parker'ın mükemmel biyografisi, Ne Taze Cehennem Bu ?, kapsamlıydı, bu parlak, kırılgan kadın için hem hayranlık hem de merhamet uyandırdı. (Edna Ferber ile ilgili çok az bilgiye veya ilgiye itiraf ediyorum.) Bu kitabın, zaten bu kadınların meraklısı olmayan bir okuyucunun ilgisini çekip çekmeyeceğini merak ediyorum. Meade'nin anlatımı biyografik veya tematik değil, kronolojiktir. Her yaşamın her bir bölümü, on yıl ilerledikçe parça parça sunulur. Bu yaklaşımın avantajı okuyucuya bu yaşamların nasıl iç içe geçtiklerini ve sosyal bağlamlarını göstermesidir. Bu epizodik yaklaşımın dezavantajları, okuyucunun herhangi bir kadının hayal gücünü meşgul edecek kadar asla öğrenmemesidir. Kitap 1930'da sona eriyor, ancak herhangi bir anlatı ya da biyografik nedenden ötürü değil. Kısa notlar ana karakterlerin (hem yazarlar hem de erkek ve kadın arkadaşları) hayatlarını takip eder. Dürüst olmak gerekirse, bu kadınlara ve onların zamanlarına aşina olduğumdan, bu insanların bazılarının kim olduğundan emin değildim. Sığ bir genel bakış arıyorsanız, bu kitap sizin için. Aksi takdirde, zamanı tam ölçekli biyografilere yatırın. Bu kadınlar buna değer.

I was enjoying the book but decided to move on to others on my list.

This book did an excellent job of connecting all of the stories. It is an incredibly quick read, I couldn't put it down.

Beautifully written and rather unnerving. I know plenty of people who hated this book, but I really really like it. I'm not exactly sure why, but I do.