Trey Dixon Dixon itibaren Dharampuri, Madhya Pradesh, Hindistan
Yazar insanları mutlu eden şeylere bakarak dünyayı dolaşıyor. Onlar mutlu mu ve eğer öyleyse neden ve eğer olmasaydı onları mutlu ederdi. Bu yerlerde mutlu muydu? Her şey beni okumaktan mutlu eden esintili bir mizahla anlatılıyor.
Bunu birkaç kez tekrar okudum.
Bu muhtemelen uzun zamandır okuduğum en kötü kitaplardan biri ve film adaptasyonunun aslında daha iyi olduğunu düşünebildiğim tek kitap. Bir kere, yazarın adanmışlık zihniyetini tatmin etmek için yazılmış çok fazla yabancı bilginin var olduğu gerçeği olmasaydı, inanılmaz derecede uzundu. Bir diğeri için, kitap tarihsel doğruluk bölümünde oldukça eksik. Küçük ayrıntıların yerinde olup olmadığını veya sadece düz yanlış olup olmadığını umursamıyorum, ancak bu kitapta çok fazla şey var, onları gözden kaçırmanın bir yolu yok. Örneğin, bebekler İsa'nın ibadet zamanına tapınağa getirildiğinde, her İsrailli bebeğin isimlerini kabile bağları ile birlikte tutan bir tür kayıt defteri olduğu varsayımı. Özetlemek gerekirse, kendi dini bakış açınızı desteklemek için bir şey arıyorsanız, (Hristiyan olduğunuzu varsayarak), o zaman bunu okumayı önerebilirim. Aksi takdirde, atlayın.
If there's a buzz around something, then it's probably there for a reason. The Help is not an exception to that rule. While The Help by Kathryn Stockett is a little long at over 500 pages, it goes by quickly and is definitely a must read! I could talk up so many aspects of this book, but I want to focus on just two: Stockett's wit and her ability to create suspense. When I read, I write down quotes that amuse me; I haven't written down this many in a long time. The Help definitely falls into the "entertaining read" category. Here are some examples of Stockett's wit that made this book so much fun to read: -"Got to be the worst place in the world, inside an oven. You in here, you either cleaning or you getting cooked." (13). -"She's wearing a tight red sweater and a red skirt and enough makeup to scare a hooker." (50). -"This Emilio Pucci character must stick his finger in a socket every morning." (446). Building suspense is a main pillar of writing. While everyone does it, some do it better than others. Stockett? Oh, she's good. Authors usually do this by leaving the reader in the dark for a little while but Stockett leaves you in semi-lit room throughout the entire book. It doesn't seem like you're entirely in the dark, there's still room for you to make educated guesses. I liked that I was able to actively guess what had happened without feeling disoriented in the dark. However, the room that I was in turned out to be darker than I had anticipated because my guesses were way off. The Help isn't predictable. I like that. Great book. I can't wait to see the movie.
mistakenly, I picked this up as the third O'Brien book in a row (after Things.. and Tomkat..), so I lost momentum in hearing his voice. still haven't finished.