Bogdan Tanase Tanase itibaren Pimploli, Maharashtra, Hindistan itibaren Pimploli, Maharashtra, Hindistan

Sonunda bu kitabı bitirdim. Yıllarca okumak için anlam ifade ediyordum ve sonra biriyle yüksek sesle okumaya başladım ve o rutinden düştük ve sonunda birkaç gün içinde oturdum ve bitirdim. Sadece dünyadaki herkesin söylediklerini tekrarlayacağım, ama kesinlikle şaşırtıcı ve ilham verici bir hikaye. Benim tek sorunum, yazının bazen biraz abartılı olabileceği ve bazen hikayenin neredeyse çok dramatik bir tarzda ortaya çıkabileceğidir. Bunun sadece Mortenson'un kişiliğini yansıtıp yansıtmadığından emin değildim (şüpheliyim, bu durumda, dramayı bir durumda görmekte usta olan çok romantik ve tutkulu bir adamın doğru bir tasviri) veya ortak yazarın yer paylaşımı olsaydı. Mortenson'un Afganistan'daki deneyimleri hakkında bilgi edinmek için "Stone Into Schools" u okumaktan endişeliyim. Farklı bir ortak yazarla yazdı, sanırım, bu yüzden stilin farklı olup olmadığını görmekle ilgileniyorum ve elbette, Afganistan'da nasıl göründüğünü, Pakistan'da çalıştığı topluluklardan daha fazla, gerçekten imkansız bir durum. Bu kitabı okurken nasıl hissettiğimi anlatırken "ilham" ın yanı sıra başka bir kelime de yok. Mortenson'a, eğitimin aşırılığı sona erdirirken toplulukları güçlendirmenin anahtarı olduğuna tamamen katılıyorum. Tabii ki, Sarah Palin, Rush Limbaugh, Pat Robertson, Newt Gingrich, Lou Dobbs ve ABD'deki aşırılık yanlısı insanlara baktığımızda bu teori parçalanıyor. Bu durumda, bu insanların ilişkisel psikolojisine ve dinamiklerine bakmamız gerektiğini de ekleyeceğim - insanlar ile nasıl bir ilişki kuruyorlar? Kendi görüşlerini diğerlerinden nasıl ayırıyorlar? Kendilerini başkalarıyla ilişkide nasıl görüyorlar? İnanıyorum ki, Mortenson Nobel Barış Ödülü'ne gerçekten layık. Daha büyük değişikliklerin bire bir ilişkilerin güvenine ve sıcaklığına dayandığını hemen anladı. Evet, eğitim temel bir insan hakkıdır, ancak Mortenson'u politikacıların çoğundan ayıran ilişkisel bağlantının bu daha ince bileşenidir.

A formative book for me during my formative years.

I love Chuck Palahniuk for all his wickedly twisted stories, although they are probably not presented in the most fantastic writing style (e.g. he tends to be repititive). But sometimes that works for the novel, his informal style almost mirroring the nature of the bizarre characters in his transgressional tales. The heart of 'Haunted' is really in the stories of the various characters, which I felt were way more intriguing than the base plot. The book is pretty graphic, so if you're squeamish, it's probably best to read it on an empty stomach. You're going to need plenty of space.