Bruna Costa Costa itibaren Dolores, Küba itibaren Dolores, Küba

Ughgh, çok sinir bozucu, sonunda 20 sayfa bıraktım. Zadie Smith'i sevmiyorum.

Bunu ilk kitaptan daha iyi sevdim! Dunkle'nin goblinlerin alışılmadık yorumu, Seylin'in cinlerin son cinlerini bulduğu goblin'den daha elf olduğunu hissettiği bu kitapta karşıtlığını alıyor. Elf ırkının kayboluşunun tarihi hakkında daha fazla şey ortaya çıkıyor. Yeni, ilgi çekici karakterler tanıtılıyor ve keşfediliyor. Özellikle Lore-Master Ruby ve kurucu Richard'ı sevdim. Sable da oldukça havalı. Ama en çok sevdiğim şey Marak - o gerçekten harika bir kral! Tüm varsayımları için, Catspaw'ın onu üstesinden gelebileceğinden şüpheliyim!

Ücretsiz, eğlenceli kısa şutlardan

Çok neşeli!

Bu, bu kitabı "okuduğum" dördüncü kez ve hala en sevdiğim Jane Austens'ten (İlk okumada favorimden üçüncü favorime taşındı - İkna listeye liderlik ediyor ve Gurur ve Önyargı bir sonraki Watsons'ı bitirmiş olsaydı, Pride ve Prejudice ile orada sıralama yapmış ve Sense and Sensibility'yi daha da aşağıya itmiş olabileceğinden uzun zaman şüphelenmiştim. Bu sefer harika bir iş çıkaran Elizabeth Clett (sp?) Tarafından okunan librivox sesli kitabı indirdim. Sadece başka bir okuyucunun kelimeler ve cümleler üzerine koyduğu tonlama ve vurgu ile farklı bir anlam elde edersiniz, bu yüzden bu sürümü dinlemekten zevk aldım. Her seferinde farklı bir görünüm ile uzaklaştım. Gençlerimde Albay Brandon ve Edward'ı çok sevdim ve Sir John'un zavallı olduğunu düşündüm. Kırk yıl sonra, erkek karakterleri hiç sevmediğimi fark ettim, ama Sir John'u daha çok seviyorum ve Willoughby için ilk üç okumadan biraz daha fazla sempati duyuyorum. Eliza muamelesinde değil, borçtan kurtulmak için parayla bir kadınla evlenme seçiminde. Gençler borcu anlamıyorlar, ama 30 yıldan fazla çalıştıktan sonra, tamamen farklı bir kazanım elde edersiniz. Bu sefer beni delirtecek olan Marianne ile de daha az sabrım vardı. Dört okumadaki sabit, hala aralıksız sevmediğim ve hor gördüğüm John Dashwood oldu. Bayan Austen tanıdığı birini model olarak kullandıysa intikamını defalarca almıştır.

Matilda, çocukluğundan beri onu büyüten bu rahip tarafından "Kan ve Kemik" Yolu'na düştü. Her şeyi bildiğini düşünen züppe küçük bir orospu. Kemikli Red Peg ve sokaktaki diğer sağlık çalışanları Matilda'ya doğru öğretiyor. Bunun "Catherine Dened Birdy" den daha iyi olup olmadığı konusunda gerçekten paramparça oldum. Çok farklı, kıyaslanamaz. Her iki kitabı da çok sevdim. "Matilda Bone" da Karen Cushman, ortaçağda geçen feminist bir hikaye anlatıyor. Düşük sınıf kadınlarının toplumlarını yüksek sınıf kadınlarından daha fazla nasıl etkilediğini ve daha fazla güce sahip olduğunu gösteriyor. Bu arada kızlara tarihsel bağlamda kadın olma konusunda çağdaş dersler veriyor. Büyüleyici ve bilgilendirici, ancak hikayeyi tartmadan tarihsel detaylarda damlar. Sahnenin dönüşlerini, bundan sonra ne olacağını veya hikayenin nasıl biteceğini tahmin etmek imkansız. Karakterleri komik ve sevimli. Matilda bir orospu, ama o kadar çok değil, hikayeyi okumanızı engelliyor.

Alison Bechdel's Fun Home is the type of book that would stretch the graphic novel genre if it hadn't already been stretched so far. Beautiful, insightful, atrociously well-written, it's the type of memoir that every teenaged fucked up, loser, outcast, wanna-be writer kid desires to write one day. I can't even begin to how deeply connected I felt to the book while reading it; this coming from a supposedly straight, African American male - which either speaks to oddness of my particular experience, or the writer's capacity to make such a unique existence seem relevant to everyone.