24 Saat: 15 Temmuz'un Kamera Arkası... (Kapak değişebilir) PDF'de kitap

Cam binanın eksi üçüncü katındaki otoparktayız. Dışarıdan gelen o korkunç sesler eksi üçe ulaşıyor. Sanki jet yanımızdan geçiyor, sanki bomba yanıbaşımıza düşüyor. Dicle başını iki elinin arasına almış, yere çömelmiş sallanıyor. Korkuyor, korkuyorum. Aniden gözümün önüne Nehir geliyor. Son telefon konuşmamızda çığlık çığlığa bağırıyor, ağlıyordu; "Anne ölme, anne ölmedin değil mi? Korkuyorum, gel yanıma. Anne öldürecekler mi bizi?" "Yok kızım, hiçbir şey olmayacak, sabah yanına geleceğim, sarılacağız" demiştim. Sabah mı? Çıkabilecek miyiz sabaha? Yarın olacak mı gerçekten, yeniden güneş doğacak mı? Gece kabusa, kabus geceye dönüşüyor. "Gerçek mi bunlar, bu yaşadıklarımız gerçek mi?" Aklımda bu soru. "Dicle çimdikle beni, hemen. Çok ciddiyim." Çimdikledi. Ve ben yatağımda uyanmadım. Ve ben normal hayatıma dönmedim. Ve ben Nehir'in yanında değildim. Hala sığınaktaydık. 2016 yılının 15 Temmuz akşamında başlayan kabus gerçekti. 16 Temmuz sabahının ilk saatlerinde bembeyaz suratlarımız, korku dolu gözlerimiz, acıyan kalplerimizle beş kişi sığınakta birbirimize bakıyorduk. Daha fazla göster